[127] the-true-story-about-life-stephanie

Adres: the-true-story-about-life-stephanie

Oceniająca: Mademoiselle

Autorka: Margaret

***

Pierwsze wrażenie:

Wchodząc na Twojego bloga, mam mieszane uczucia. Już sam adres, który jest długi jak mur chiński, mówi o Tobie sporo. Nie przyłożyłaś się do adresu, który – powtarzam się, wiem – jest wizytówką autora i zachęca przypadkowego odwiedzającego do zostania na dłużej. The true story about life Stephanie, co w tłumaczeniu na polski oznacza Prawdziwa historia o życiu Stephanie, daje mi aż za wiele do myślenia. Nie mogłaś wymyślić nic bardziej prostego i przewidywalnego. Pomińmy to, że użyłaś angielskich słów. Język zależy od gustu autora, ale jeżeli już zdecydowałaś się na obcojęzyczną nazwę, to mogłaś chociaż się przyłożyć i stworzyć coś bardziej oryginalnego. Adres Twojego bloga kojarzy mi się z moimi początkami w blogosferze, gdy ludzie wymyślali takie długie nazwy. Przyznam, że również tak robiłam na początku, ale szybko z tego wyrosłam. Wprawdzie adres jest łatwy do zapamiętania, ale jest, po pierwsze: za długi, a po drugie: zbyt banalny. Co by Ci się stało, gdybyś chwilę dłużej pomyślała i wymyśliła coś bardziej kreatywnego, tajemniczego, coś, co zaintrygowało by czytelnika? Nic.

Aż mnie skręca w środku, gdy widzę i adres, i napis na belce w obcym języku. Ludzie kochani, co takiego złego jest w naszym ojczystym języku, że go nie używacie? Happiness. Just forgot about us. – rzecz najważniejsza, kto jest autorem tych słów? Nie widzę ani autora, ani cudzysłowia, a obie rzeczy powinny się na belce znajdować. Lub chociaż w odpowiedniej zakładce lub ramce. Jednak nigdzie takowej informacji nie ma. Zmień to, bo nie należy przywłaszczać sobie czyichś słów. A jeżeli napis na belce jest jednak Twojego autorstwa, to też wypadałoby o tym napisać.

Krótko podsumowując – nie jest źle, ale nie jest też dobrze. Zniechęcił mnie adres, do którego zdecydowanie się nie przyłożyłaś, podobnie jak napis z belki. Szablon jest niczego sobie, chociaż przyczepiłabym się do ostrości kolorów, ale ten punkt nie jest odpowiednim miejscem na rozpisywanie się o takich rzeczach. Co powinnaś zmienić? Przy adresie już nic nie kombinuj, jednak w przyszłości, przy zakładaniu kolejnego bloga, bardziej się postaraj. Nikt się na Ciebie z tego powodu nie pogniewa. Powinnaś umieścić napis z belki w cudzysłowie i podać autora. A może poszukaj czegoś polskiego? W sieci jest mnóstwo ładnych cytatów (osobiście polecam te autorstwa Paulo Coelho), a nawet jeśli Ci się któryś nie spodoba, to możesz przecież wymyślić coś swojego. Tylko proszę, nie po angielsku. Słyszałaś pewnie o tym, że co za dużo, to nie zdrowo?

(5/8)

Wygląd:

Większą część nagłówka zajmuje obrazek jakiejś kobiety, która, domyślam się, ma za zadanie odgrywanie roli Stephanie z adresu. W prawym górnym rogu widzimy zdjęcie mężczyzny, który nad czymś duma. A na dole umieszczona została ramka z jakąś fotografią. Nie widać dokładnie twarzy osób znajdujących się na owym zdjęciu, jednak domyślam się, że jest to tytułowa Stephanie i jej mąż? Narzeczony? Chłopak? Później się okaże. Wszystkie obrazki ładnie zgrywają się z całością. Kolory są dopasowane, nie widać żadnych niedociągnięć. Osoba, która wykonywała Ci szablon, najwyraźniej jest bardzo dobra w swoim fachu. Wiesz, co mi się jedynie nie podoba? To, że powtórzyłaś na szablonie napis z belki. Po co dwa razy ten sam tekst? Widzę go już na belce, więc na nagłówku jest zbędny. Na Twoim miejscu wstawiłabym w tym miejscu jakiś inny tekst – również nawiązujący do szczęścia, bądź inny. Kwestia gustu.

Cieszy mnie fakt, że tło spod notki nie zlewa się z tym, które jest pod ramkami. Wykonawczyni szablonu wyraźnie zaznaczyła miejsce na rozdziały, co mi się podoba. Nie lubię, gdy wszystko tworzy taką lejącą się całość, że nie można niczego od siebie rozróżnić.

Kolor tła zewnętrznego oraz czcionek jest jak najbardziej trafiony i pasuje do całości. Wielkość liter również jest odpowiednia, przez co czytanie nie sprawia trudności.

Podsumowując – jedyne, co mi się nie spodobało w Twoim szablonie to ten napis. Zmień albo ten z nagłówka, albo ten z belki. Wybór należy do Ciebie. Mogłabym się jeszcze przyczepić do intensywności koloru tła wewnętrznego, jednak można się przyzwyczaić, a nawet po jakimś czasie dochodzi się do wniosku, że inny kolor nie pasowałby. Ta czerwień nadaje blogowi charakteru i idealnie współgra ze zdjęciami. Nic dodać, nic ująć.

(9/10)

Treść:

a) świat przedstawiony

Po zapoznaniu się z treścią Twojego bloga wnioskuję, że akcja dzieje w czasach współczesnych w Nowym Jorku. Niezbyt oryginalna sceneria. Akcja wielu opowiadań rozgrywa się właśnie tam. Jednak mniejsza z tym. Głównym – i jedynym! – wątkiem w Twoim opowiadaniu jest życie niejakiej Stephanie, na którą znęca się mąż. Takie przypadki damskich bokserów się zdarzają, ale nie jest to temat na całe opowiadanie. Gdybyś wprowadziła jeszcze jakiś inny wątek, nie wiem, problemy rodziców Stephanie, cokolwiek! A tak wszystko kręci się wokół biednej Stephanie, którą bije mąż, bo niby go zdradza, a sam robi skoki w bok. Jeśli mam być szczera, to wieje nudą, naprawdę. Nie mogłaś wymyślić nic bardziej oryginalnego? O kreacji bohaterów już nie wspomnę. Nie ma o nich nic – żadnej wzmianki o wyglądzie czy o innych cechach charakteru niż agresywność i impulsywność (Matt) oraz bojaźliwość (Stephanie). No proszę Cię! Wprowadź trochę urozmaicenia do tego opowiadania! Teraz pojawił się jakiś Anthony, więc mam nadzieję, że ożywi on jakoś tą fabułę, bo aż ziewałam przy czytaniu, bez obrazy. Co się zaś tyczy opisów, to nie jest bardzo źle, ale nie jest też dobrze. Jakieś tam opisy i przemyślenia są, od czasu do czasu. Ale to nadal mało! Charakterystyka jakiegoś budynku powinna Ci zająć przynajmniej sześć albo siedem linijek, a nie dwie lub przy odrobinie szczęścia dwie i pół. Wiesz, jaki jest dobry sposób na poprawienie opisów? Wyobraź sobie, że widzisz to, co chcesz, aby zobaczyła Twoja bohaterka. I opisz wszystko, co widzisz, każdy szczegół. Postaraj się pobudzić wyobraźnię odbiorcy. I przed publikacją przeczytaj parę razy, wprowadź zmiany i ewentualnie poproś kogoś, aby wyraził swoje zdanie na temat opisu. Uwierz, że to pomaga.

b) styl i słownictwo

Trochę na temat Twojego stylu i słownictwa napisałam w podpunkcie wyżej, ale tutaj rozwinę swoją myśl. Nie dysponujesz zbyt dużym zasobem słów, często zdarzają Ci się powtórzenia. Twoje opisy są skąpe w słowa i zbyt ogólnikowe, jeśli wiesz, co mam na myśli. Jednak z tym możesz sobie poradzić, jeśli zastosujesz się do rady, której Ci udzieliłam w podpunkcie wyżej. Wspomniałaś przy jednej z pierwszych notek, że pisałaś kiedyś opowiadania na Naszej Klasie. Cóż, miałam kiedyś styczność z takim rodzajem pisania. I, według mnie, to za mało na prawdziwe opowiadanie, które chcesz stworzyć u siebie na blogu. Takie rozmówki na Naszej Klasie może traktować jako formę rozgrzewki, ale nic więcej. Przy pisaniu opowiadania potrzeba czegoś więcej, trzeba mieć choć minimalne pojęcie o zasadach pisowni (nie mówię, że nie masz, ale mogło by być lepiej), pomysł na fabułę (przydałby się lepszy) i bogate słownictwo. Musisz znać znaczenie słowa synonim i prawidłowo je wykorzystywać. Na to również jest rada. Zanim weźmiesz się za pisanie kolejnego opowiadania, przeczytaj najpierw kilka książek (i słowników). Tylko nie takich, jak baśnie Andersena, choć nie są najgorsze, ale coś z twórczości sławnych pisarzy, na przykład, J. K. Rowling, Dan Brown czy Danielle Steel. Czytanie bardzo pomaga, poznajesz nowe słowa, sposoby okazywania uczuć czy opisywania. Sama tak zaczynałam. :)

c) fabuła

Cóż, skłamałabym, gdybym napisała, że Twoje opowiadanie jest ciekawe, super i oryginalne. W rzeczywistości sprawa przedstawia się zupełnie inaczej. Nie zachwyciłaś mnie swoim pomysłem na opowiadanie. Przemoc jest takim trochę oklepanym tematem. Jest kochany i czuły, biorą ślub, a on się zmienia i bije ją z byle błahego powodu. A potem co? Zjawia się rycerz na białym koniu, który ma za zadanie uwolnić ową niewiastę ze szponów potwora. A potem żyją długo i szczęśliwie. Wiesz, co chcę przez to powiedzieć? Wybrałaś taki rodzaj fabuły, której rozwój i zakończenie wszyscy znają. Nie ma w tym nic Twojego, żadnej oryginalności. Wtopiłaś się ze swoim opowiadaniem w tłum nudnych i przewidywalnych blogów. Gdybym była na miejscu czytelnika, to nie chciałabym czytać historii, którą mogę przewidzieć. Osobiście wolę opowiadania, w których coś się dzieje i nie istnieje tam coś takiego jak „utarty schemat”. Jeśli na poważnie myślisz o pisaniu opowiadań, to zastanów się dłużej nad stworzeniem kolejnej historii. Postaw na oryginalność! Wymyśl coś własnego, może być na podstawie czegoś, ale nie kropka w kropkę. Wprowadź coś od siebie – mogą to być bohaterowie, miejsca czy nawet akcje. Cokolwiek. Zero przewidywalności. Zaskakuj i intryguj!

(9/35)

Błędy:

Krótki wstęp + prolog.

(...) sobotniego wieczoru bardzo się nudzę.. – wielokropek to trzy, a nie dwie kropki;

A nawet aż 2 konta. – dwa;

Zatracić się w fikcji, gdzie można być kim się tylko zechcę. – zechce;

Nie wiem jak to wyjdzie tym razem. – brak przecinka przed „jak”;

Które kończyło się na 2 postach. – dwóch; liczby w opowiadaniach piszemy słownie;

Pozdrawiam, Margaret . / Proszę was o szczere do bólu komentarze ! – przed znakami interpunkcyjnymi nie dajemy spacji!

Za pewne – ten wyraz pisze się razem;

Kolejnym pytaniem które zadacie, będzie.. – brak przecinka przed „które” i wspominałam już, że wielokropek składa się z trzech kropek;

mężcznyznach – mężczyznach;

Po ślubie wszystko obróciło się do góry nogami, o całe 180 stopni. – sto osiemdziesiąt;

(...) na pewno jestem tam gdzie mówię, a nie na randce z innym mężczyzną (...) – brak przecinka przed „gdzie”;

Z kim rozmawiałaś do cholery? – „Z kim rozmawiałaś, do cholery?”

To co zwykle. – przed „co” powinien być przecinek;

Nie wierzę Ci.. – zaimki osobowe w opowiadaniu pisze się z małej litery, a poza tym, powtarzam się kolejny raz, wielokropek to trzy kropki. Ten błąd powtarza się ciągle, więc popraw go.

Rozdział 1.

(...) którzy chcąc uchronić się przed kroplami deszczu, trzymali w dłoniach parasole. – po „którzy” powinien być przecinek;

Wspólnie jeszcze z dwoma koleżankami, każdego sobotniego wieczoru udawałyśmy się na imprezę, do naszego ulubionego, nowojorskiego klubu, którego właścicielem był sam słynny Chuck Bass. – brak przecinka przed „udawałyśmy”, a przed „do” przecinek jest zbędny;

Szasta pieniędzmy na prawo i lewo. – pieniędzmi;

Jednak w przeciwieństwie do mojego męża, nie biję kobiet. – chyba chodziło Ci tutaj o Chucka, więc powinno być „bije”;

Przeciętni nowojorczycy za pewne kierowali się w stronę tanich pubów, albo po prostu do domu, chcąc odpocząć albo może zobaczyć dobry film, który leciał w telewizji. – „Przeciętni nowojorczycy zapewne kierowali się w stronę tanich pubów, albo po prostu do domu, chcąc odpocząć, albo może zobaczyć dobry film, który leciał w telewizji.”

Z resztą, mój mąż nie pozwoliłby mi na żadne wyjście z domu bez niego... – zresztą;

Wieżowiec ten był jednym ze znaków rozpoznawalnych Nowego Jorku jak i samych Stanów Zjednoczonych. – brak przecinka przed „jak”;

Po chwili zauważyłam, że tak jak myślałam, Matt rozmawiał z naszym nowym sąsiadem - Michael'em Carter. – po „że” powinien być przecinek, a poza tym, jeśli odmieniłaś imię, to powinnaś to samo uczynić z nazwiskiem. Taki zapis nie jest poprawny gramatycznie, spójrz na to: Zosia rozmawiała z Anną Kowalska. < czy to zdanie jest poprawne? Nie. Taki sam problem jest u Ciebie;

Niepotrzebnie się Pan martwi.. – zwroty w opowiadaniu pisze się z małej litery i chyba już wspominałam, że wielokropek to trzy kropki, prawda?

Postanowiliśmy wraz żoną zobaczyć nowy horror, w tym próbując nowo zakupione głośniki.. – „Postanowiliśmy z żoną zobaczyć nowy horror i zobaczyć, jak działają nowo zakupione głośniki.” lub „Postanowiliśmy z żoną obejrzeć nowy horror i wypróbować głośniki, które niedawno kupiliśmy.”

Wybacz mi.. Ja po prostu cholernie mocno Cię kocham i nie wyobrażam sobie żyć bez Ciebie... – po pierwsze, nie lubię się powtarzać, ale najwyraźniej muszę: wielokropek to trzy kropki, po drugie: zaimki w opowiadaniach piszemy z małej litery, a po trzecie: „(...) nie wyobrażam sobie życia bez ciebie.”

Pierwsze myśli, które wtedy zawładnęły moją głową to : ,,Kłamię, dupek jeden. – brak przecinka przed „to”, przed znakami interpunkcyjnymi nie daje się spacji i źle odmieniłaś wyraz kłamać; jeśli miałaś na myśli męża, to powinno być „kłamie”;

- Oczywiście, że tak Kochanie.. – znowu to samo, a to dopiero pierwszy rozdział, no! Zwrotów nie piszemy w opowiadaniu z dużej litery, a wielokropek to trzy, a nie dwie, kropki. Poza tym, źle zapisujesz dialogi. Powinno być tak: [spacja] [myślnik] [spacja] [tekst], a Ty zapominasz o pierwszej spacji. Także napraw ten błąd jak najszybciej. Ach, i po „tak” powinien być przecinek;

Zaczęłam delikatnym, swoim wysokim kobiecym głosem, obdarowując go jakże promiennym a zarazem sztucznym uśmiechem, odsłaniając szereg śnieżnobiałych zębów. – zacznę może od tego, że to zdanie powinno znajdować się zaraz po wypowiedzi za myślnikiem jako narracja, a nie nowe zdanie od nowej linijki. Ale już mniejsza z tym. Pierwszy przecinek zbędny, powinien on się znajdować przed „a zarazem”.

Wybacz Skarbie.. Jestem już zmęczona i chyba zaraz już pójdę spać.. – „Wybacz, skarbie. Jestem już zmęczona i chyba pójdę spać.” Zbyt często nadużywasz wielokropka i to w dodatku w niewłaściwej formie.

Rozdział 2.

- Nie mam innego wyjścia.. Muszę opuścić to miasto. Dla własnego dobra. Nie mogę tak dalej żyć..  - mówiłam sama do siebie w duchu, w pośpiechu pakując wszystkie potrzebne rzeczy do torby i co sekundę spoglądając na zegar, który widniał na ścianie. – pomińmy zły zapis wypowiedzi... Myśli bohaterów zapisuje się w tekście kursywą lub w cudzysłowie, a nie jako osobną wypowiedź. Chyba nie muszę wypowiadać się znowu na temat wielokropka, prawda? W analizie poprzedniego rozdziału masz na jego temat wystarczająco dużo upomnień;

Wtedy podeszła do niego młoda, wysoka szatynka. (...) Widziałam te wszystkie "uwodzicielskie" uśmiechy ze strony brunetki.. – to jak w końcu, szatynka czy brunetka? Bo nie wiem, czy sobie zdajesz z tego sprawę, ale te określenia oznaczają dwa różne kolory włosów;

Dziwne co? – przed „co” brakuje przecinka;

Jednak po tym co przeszłam.. – patrz wyżej;

tali – talii;

Szepnął mi do ucha : A teraz pójdziesz ze mną.. I nie próbuj uciekać, krzyczeć, bo tylko pogorszysz sprawę. – przed znakami interpunkcyjnymi nie stawia się spacji, to po pierwsze. Po drugie, skoro on to powiedział, to czemu nie napisałaś tej wypowiedzi od nowej linijki? „ - A teraz pójdziesz ze mną. I nie próbuj uciekać i krzyczeć, bo tylko pogorszysz sprawę – szepnął mi do ucha.”

Byłam cała spocona, zmęczona.. Choćbym przebiegła 40 kilometrowy maraton. – sprawę wielokropka pominę wymownym milczeniem, zamiast „choćbym” powinno być „jakbym”, a poza tym, liczby w opowiadaniach piszemy słownie, wiesz?

Przeczesałam wierzchem dłoni kasztanowe włosy (...) – zawsze mi się wydawało, że włosy można przeczesać grzebieniem albo palcami, o wierzchu dłoni jeszcze nigdy nie słyszałam;

Godzina 8 rano. Gdzie on jest? Ostatnimi czasy stał się prawdziwym śpiochem i spał przeważnie do 10, a czasami nawet do 11. Gdy oczywiście nie szedł do pracy. – „Ósma rano. Gdzie on jest? Ostatnimi czasy stał się prawdziwym śpiochem i spał przeważnie do dziesiątej, a czasami nawet i do jedenastej, gdy nie szedł do pracy.”

25 min. – liczby słownie, a skróty się rozwija;

(...) w słodkim spadziowym miodzie. – wiesz, może mam ograniczone słownictwo i nie rozumiem Twojego słownictwa, więc czy mogłabyś mi wytłumaczyć, co oznacza „spadziowym”?

Tak jak przypuszczałam, za pewne ćwiczył w Central Parku, równocześnie przyglądając się kobietom w skąpych sportowych spodenkach i topach, odkrywających ich nagie, szczupłe, opalone brzuchy. – kobieto, nie da się tworzyć dłuższych zdań? Przecież to jest zdecydowanie za krótkie! *ironia* A poza tym, to po pierwszym przecinku powinno być „zapewne” i po „skąpych” brakuje przecinka;

A wiesz co to oznacza? – przed „co” brakuje przecinka;

Postawiłam kubek pełen gorącej herbaty na stole, obok talerza. – przecinek zbędny;

Cały czas się przecież zabepieczamy. – zabezpieczamy;

instynkt tacierzyński – ojcowski, jeśli już;

Wieczorem, około godz. 20. – skróty się rozwija, a liczby pisze słownie;

Wyglądasz.. Wyglądasz.. Rewelacyjnie. – a Twoje wielokropki nadal mają za mało kropek;

To był pechowy, piątek 13-nastego.. – bez przecinka, liczba powinna być słownie napisana, a wielokropek powinien mieć jeszcze jedną kropkę;

Akumulator jak na złość, musiał akurat wtedy się rozładować. – po „akumulator” brakuje przecinka;

Rozdział 3.

Zagryzłam dolną wargę, próbując przypomnieć sobie skąd znałam tego mężczyznę. – przed „skąd” brakuje przecinka;

Był to nowy hotel, który został dzisiaj otwarty, symbolicznym przecięciem czerwonej wstęgi, przez samego Chuck'a Bass'a. (...) fortunę Bass'ów jak i ten budynek, w którym do niedawna mieścił się ekskluzywny klub nocny. – drugi i trzeci przecinek zbędny, jeden z nich powinien znaleźć się przed „jak” w drugiej części fragmentu;

I teraz na górze mieściły się pokoje, apartamenty, a na dole, w tak zwanej ,,piwnicy" mieścił się klub nocny. – po „piwnicy” powinien być przecinek;

Do tej pory nie wiedziałam, dlaczego Matt, tak bardzo chciał tutaj być.. – po imieniu nie powinno być przecinka, a wielokropkowi brakuje jednej kropki;

Pan / Pani – zwroty piszemy w opowiadaniu z małej litery!

Polityka, muzyka, i inne. – drugi przecinek zbędny;

Chodziliśmy ze sobą dobre 3,4 lata... – „(...) dobre trzy albo cztery lata.”

Pisałam przy wcześniejszych rozdziałach o tym błędzie, ale na wszelki wypadek się przypomnę, bo widzę, że ciągle go popełniasz (zgaduję, że przy następnych rozdziałach będzie to samo). Narracja, która powinna być zaraz po wypowiedzi, u Ciebie ląduje w nowej linijce. Nie powinno tak być! Nie wiem, skąd u Ciebie się wziął ten zwyczaj.

Rozdział 4.

7,8 lat – siedem, osiem lat;

Całe dwa tygodnie spędziliśmy we dwoje, nad morzem, często rozmawiając o przyszłości. – pierwszy przecinek zbędny;

Wybraliśmy inne uczelnie, które dzieliło ponad 300 km. – trzysta kilometrów;

I nadal nie wiedziałam co mam robić. – przed „co” powinien być przecinek;

Nie będę wypisywać wszystkich zaimków, które źle zapisałaś, ponieważ jest ich za dużo. Powiem tylko jedno: zwroty do kogoś z dużej litery pisze się tylko w listach!

No to, opowiadaj co u Ciebie. – „No to opowiadaj, co u ciebie.” lub „No, to opowiadaj, co u ciebie.”

Anthony zawsze umiał odkryć kiedy mówię prawdę, a kiedy coś ukrywam... – przed pierwszy „kiedy” brakuje przecinka;

Jedną z cech które ceniłam w Anthony'm była jego szczerość. – „Jedną z cech, którą ceniłam w Anthonym, była jego szczerość.”

Długo już, jesteście razem? – przecinek zbędny;

Jakieś 1,5 roku. – półtora roku;

On nie ma prawia Cię tak traktować. – prawa;

Złapałam się za głową (...) Powoli dochodziła godzina 23. – głowę, dwudziesta trzecia;

Steph, będzie najlepiej jeśli teraz odpoczniesz. – przed „jeśli” brakuje przecinka.

(6/10)

Ramki:

 - Strona główna – nazwa mówi sama za siebie.

 - Spis treści – wszystkie rozdziały, które opublikowałaś na swoim blogu. Zakładka potrzebna, choć osobiście lubię, gdy rozdziały są na stronie głównej w kolumnie pod ręką.

 - Fabuła – zakładka zbędna. Podałaś tutaj czytelnikowi wszystko jak na tacy, odbierając mu jakąkolwiek przyjemność z czytania.

 - Autorka – krótki, aczkolwiek wyczerpujący, opis Ciebie. Nie lubię, gdy autor opisuje siebie w trzeciej osobie, jednak nie odejmę Ci za to punktów. Kwestia gustu.

Hmm.. – ktoś tu chyba zgubił trzecią kropkę;

Spokojna osóbka, chociaż jak trzeba to umie ,,pokazać rogi" jak przystało na zodiakalnego barana. – przed „to” powinien być przecinek;

onecie – nazwa własna, więc powinno być z dużej;

Uwielbia spacerować górskimi szlakami, wpatrując się w przepiękne krajobrazy które zapierają jej dech w piersiach, zdobywając co raz to wyższe i ambitniejsze szczyty. – przed „które” brakuje przecinka i powinno być „coraz”.

 - Bohaterowie – dość skromnie to za mało powiedziane. Równie dobrze ta zakładka mogłaby nie istnieć. Dobrałaś tylko zdjęcia do imion i nazwisk bohaterów. Mogłaś chociaż dodać jakieś inne szczegóły, nie wiem, data urodzenia, wiek albo jakiś cytat charakteryzujący daną postać. Teraz jest zbyt ubogo. Albo dodaj coś jeszcze, albo usuń tą zakładkę.

 - Linki – ładnie posegregowane odnośniki do różnych blogów. Nic dodać, nic ująć.

 - Szablon – osobna zakładka, gdzie piszesz, kto wykonał szablon. Zbędne. Ten odnośnik powinien się znaleźć w zakładce Linki lub O blogu (której nie masz), a jeżeli tak bardzo zależy Ci na tym, aby wspomnieć o autorze szablonu, to umieść odpowiednią informację w Aktualnościach, na przykład.

I to wszystko. Niby sporo, ale jednak za mało. Brakuje mi tutaj Spamownika, naszego kochanego blogowego śmietniczka, i zakładki O blogu, gdzie napisałabyś, dlaczego akurat taka historia, taki adres i napis na belce. Wszystko, łącznie z datą powstania bloga.

(3/7)

Dodatkowe punkty:

Jeśli już jakieś miałyby być, to tylko ujemne, a nie chcę być złośliwa.

Podsumowanie:

Łącznie zdobyłaś 32 punkty, co kwalifikuje Cię do oceny dopuszczającej. Nie jest to zbyt zachwycająca nota. Otrzymałaś mocną dwóję, nie było w tej ocenie nic naciąganego. Więc gratuluję. Jeśli chcesz w przyszłości otrzymywać wyższe stopnie, to popracuj trochę nad fabułą, adresem i słownictwem. Staraj się tworzyć bardziej szczegółowe opisy i, przede wszystkim, nie poddawaj się. Trening czyni mistrza! Każdy kiedyś zaczynał od zera. Powodzenia!