[273] disappearance-of-muscle

Adres bloga: disappearance-of-muscle

Oceniająca:  Melodia

Autorka:  Caerie 

Pierwsze wrażenie (9/10):

    Po wejściu na bloga wita mnie piękny, przejrzysty szablon oraz idealny ład i porządek. Aż mi się cieplutlo na serduszku zrobiło po tak miłym widoku. Adres bloga brzmi: disappearance-of-muscle, czyli w dosłownym tłumaczeniu zanik mięśni. Z miejsca zaintrygował mnie tak nietypowy i oryginalny adres. Może po części dlatego, że jestem naprawdę wielką miłośniczką biologii, w szczególności anatomii człowieka, co za tym idzie - wszystkie blogi tego typu są dla mnie  bardzo ciekawe. Gdyby nie różnorodność językowa pomiędzy adresem, a belką otrzymałabyś ode mnie max punktów za pierwsze wrażenie. Napis na belce brzmi: " Każdy kiedyś odchodzi, lecz nie każdy z tą stratą się godzi". Naprawdę bardzo piękny cytat. Jest lekki i rymowany, a zarazem zawiera w sobie tę nutę rzeczywistości, z którą każdego dnia musimy się mierzyć. Cóż, szkoda tylko, że język w adresie i na belce się nie zgadza. Polecałabym któryś z tych tekstów zmienić, chociaż to jest prywatna sprawa każdego z Autorów. ;)

   Moje ogólne pierwsze wrażenie jest naprawdę bardzo dobre. Zaciekawiłaś mnie po całej linii i myślę, że z wielką przyjemnością przeczytam te trzy rozdziały, które dotychczas umieściłaś na blogu.

Wygląd (6/6):

   Nagłówek mnie wręcz oczarował. Jest utrzymany w granatach oraz beżach, co dla niektórych wydawać by się mogło dość niecodziennym połączeniem kolorów. Nic bardziej mylnego. Odcienie pięknie ze sobą współgrają. Ogólnie grafika nie przedstawia niczego konretnego; po lewo mamy dziewczynę bujająco się beztrosko na huśtawce, w oddali jakieś miasto. Z drugiej strony widzimy karuzelę. Mimo chaotyczności, jaką nagłówek sobą przedstawia, bardzo mi się podoba. Kojarzy mi się z pogonią człowieka za własnymi marzeniami oraz z pragenieniem wolności. Zważając na tematykę bloga idealnie dobrałaś szatę graficzną, a to się chwali. ;)

   Szablon jest trójkolomnowy, tło granatowe. W kolumnach jest idealny porządek, odnoszę wrażenie, że blog jest dla Ciebie bardzo ważny skoro tak o niego dbasz.

   Czcionka jest przejrzysta, wszystko da się ładnie odczytać. Szczególnie podoba mi się czcionka użyta w tytułach postów oraz poszczególnyh miejsc w kolumnach. Jest piękna.

    Wygląd ogółem bardzo mi się podoba. Rzadko spotykam osoby tak zaangażowane w dbanie o swojego bloga. Nie patrzące tylko na samą treść, ale i na resztę, która nie kiedy potrafi skutecznie odebrać chęć do czytania. Ty pokazałaś, że potrafisz zapewnić czytelnikom prawdziwą ucztę dla oka.

Treść (45/45):

  Akcja opowiadania rozgrywa się na przedmieściach Londynu oraz w samej stolicy Anglii w czasach nam współczesnych. Główną bohaterką jest Vida Justice, dwudziestodwuletnia kobieta, która właśnie wprowadziła się do wymarzonego domu w leśnym zakątku. Tutaj należą Ci się duże brawa za oryginalność imienia. W zakładce o bohaterach wyjaśniasz, że "vida" po portugalsku oznacza "życie". Coraz bardziej odnoszę wrażenie, że ten blog dużo dla Ciebie znaczy. Nie mylę się, ale o tym wspomnę później. Vida, która jest dopiero u progu dorosłości, wydaje się być dojrzała ponad swój wiek. Na początku wspominasz, że kobieta sporą sumę pieniędzy przeznaczyła dla chorych dzieci. Rzadko kiedy ludzie w tym wieku mają tak szlachetne cele. Vida jest naprawdę bardzo szczęśliwa ze swojego nowego domu. W przeciągu kilku godzin na swojej posesji zauważa samotnego psa, wilczura, który spragniony pije wodę z jeziorka, znajdującego się przy budynku. Mimo agresywnej reakcji psa, dziewczyna nie waha się i powoli oswaja go. Zostają wiernymi przyjaciółmi. W celu zakupienia niezbędnych akcesoriów do opieki nad zwierzęciem, kobieta wychodzi do miasta. Po drodze jest świadkiem straszliwego wypadku. Znajdują się na trasie, która leży daleko od miasta i naokoło nie ma żywego ducha. Bez większego wahania postanawia pomóc. Oceniwszy sytuację, stwierdza, że z trzyosobowej rodziny tylko malutka dziewczynka jest w stanie przeżyć. Jej rodzice są w strasznym stanie i umierają na miejscu. Vida bez wahania wyciąga z samochodu ciężko ranną dziewczynkę i rozpoczyna resutytacje. Na szczęście ratuje małą Naomi i w wyniku losowych zdarzeń staje się jej opiekunką. W ostatnim opublikowanym rozdziale czytamy jednak o tym, że Vida mimo miłości do małego maleństwa wyrusza do Domu Dziecka, aby je oddać. Z jakim skutkiem?

   Wątkiem jak na razie jest życie Vidy i jej przygoda z dzieckiem. Z dialogami nie zauważyłam problemów, prowadzisz je prawidłowo, chociaż polecałabym nie zaczynać od nich rozdziałów. Zawsze można napisać jakiś krótki tekst, a dopiero potem pokazać wypowiedzi bohaterów.

   Opisami jestem autentycznie zachwycona. Pięknie pokazujesz wszystkie emocje Vidy, jak i wydarzenia, w których uczestniczy. Przy opisie nowego domu kobiety poczułam się tak, jakbym naprawdę się tam znalazła. Co do słownictwa - nie znalazłam żadnych powtórzeń. Wydaję mi się, że dużo czytasz, a co najważniejsze, robisz z tego pożytek. Twój styl jest lekki i przyjemny w czytaniu, z przyjemnością zabierałam się do kolejnych rozdziałów. :) Myślę, że zajdziesz daleko w pisaniu i mam ogromną nadzieję, że nigdy nie przestaniesz się pod tym kątem rozwijać.

   Tutaj przejdę do najpiękniejszego celu pisania opowiadania, o jakim kiedykolwiek słyszałam. Całą historię piszesz specjalnie z dedykacją dla swojego Wujka, który jest chory na zanik mięśni. Naprawdę bardzo Cię podziwiam za tą wytrwałość i chęć sprawienia Wujkowi przyjemności. Myślę, że jest z Ciebie naprawdę bardzo dumny. Sprowadza nas to do oryginalności, która na odległość emanuje z Twojej historii. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z czymś takim i jestem bardzo szczęśliwa, że to właśnie mi przypadł zaszczyt ocenienia Twojego bloga.

   Ogólnie? Jestem pod wielkim wrażeniem i myślę, że nie tylko ja jedna. Mam nadzieję, że rzeszę Twoich czytelników powiększy się, bo naprawdę mają wiele do stracenia. Twa historia zapowiada się cudownie.

Błędy (10/10):

   W pierwszym rozdziale zauważyłam kilka byków, ale w miarę czytania kolejnych postów zniwelowałaś wcześniej popełnione błędy, więc nie mam Ci tu czego wytknąć. Mogę jedyni pogratulować znajomości zasad poprawnej pisowni.

Ramki (6/7): 

Strona główna

Opis postaci

O blogu

Linki

Szablon

   W zakładkach również nie znalazłam błędów. Bardzo podoba mi się opis postaci. Każda z nich ma oryginalne imię, którego znaczenie wyjaśniasz. Do tego podajesz zwięzły opis bohatera, który nie zdradza zbyt wiele. Dla własnej wygody polecałabym Ci założyć zakładkę spam, a dla czytelników podać jakieś informacje o sobie.

Dodatkowe punkty (2/3):

+ 1 - za bardzo ciekawą zakładkę o bohaterach;

+ 1 - za cudowny cel, który przyświeca Ci w prowadzeniu bloga.

Suma: 78 [celujący] 

  Ogromne gratulacje! Twój blog jest pierwszym, który został przeze mnie oceniony na najwyższą notę. Cóż, pozostaję mi życzyć wytrwałości w dalszym pisaniu! :) Postaram się zaglądać na bloga, bo naprawdę jestem ciekawa, co zdarzy się dalej.

Pozdrawiam!