[253] asymetrycznie-liryczna

Adres bloga: po-kropce (po zmianie z asymetrycznie-liryczna)

Oceniająca: Melodia

Autorka: la Gata

Pierwsze wrażenie (6/10):

      Adres bloga brzmi: po-kropce. Jak dla mnie nie ma jakiegoś konkretnego przesłania. Po kropce... Hm, rozumiem, że może oznaczać to "po czymś, co już się skończyło". Jeśli miałabym być szczera, poprzedni adres był dużo bardziej oryginalny i zapraszający na bloga. Taki delikatniejszy. Ten jest dla mnie rzeczowy, bez poezji, i gdybym nie wiedziała, że właśnie o tym jest Twój blog nigdy bym na to nie wpadła. Napis na belce bardzo mi się podoba, choć wydaję mi się, że stawia poezje w świetle rozpaczy, jakby tylko o smutku mogła ona być. "Dopóki nie poczujesz się nieszczęśliwy, nie narodzi się w tobie "poezja"!" Podałaś, że autorem tego cytatu jest Tadeusz Różewicz. Moim zdaniem wiersze mogą być o wszystkim, nie tylko o smutku. 

    Ogólnie pierwsze wrażenie nie jest najgorsze. Najbardziej wadzi mi ten adres.

Wygląd (2/6):

      Wchodzę na bloga i aż mnie dreszcze wzięły. Przeważa tam biel, co kojarzy mi się ze śniegiem (nie wiem, czemu, bez związku). Przeplatają ją akcenty różu. Nagłówka jako takiego brakuje. Post i wszystkie gadżety znajdują się na białym tle. Aż bije po oczach. Naokoło znajduje się coś, co wygląda jak... panele podłogowe. One również są strasznie jasne, ale... panele podłogowe? Hm, tzn. ja tak to widzę. Może kojarzyć się to również z jakąś drewnianą ścianą, lecz po pierwszym wejściu odniosłam wrażenie, że to podłoga. Rozumiem, że jest to blog uniwersalny i zazwyczaj na takie blogi pobiera się szablony minimalistyczne, ale w internecie jest naprawdę wiele innych szablonów, "porywających za serce".Układ lewokolumnowy.

       Po lewej stronie znajduje się nawigacja, "Dwa słowa o blogu" (w których niestety nic nie ma),  archiwum, obserwatorzy i statystki. Myślę, że jest to wystarczający zestaw, ale jak najszybciej uzupełnij informacje o stronie, bądź usuń wolne pole do tego przeznaczone.

    Czcionka jest szara i drobna. Jak już mówiłam, tło okropnie bije po oczach i ciężko jest cokolwiek przeczytać bez oczopląsu, literki strasznie się zlewają.

     Ogólnie na blogu panuje ład, ale naprawdę radziłabym Ci zmienić szablon na mniej rażący. Ułatwi to czytanie.

Treść (29/30):

      W Twoich wierszach znajduję dużo smutku i melancholii. Nie jest to oryginalne, bo w internecie jest na pęczki taki tworów. Pierwszy wiersz, który opublikowałaś ma tytuł "W pustym pokoju" i  wskazuje na to, że utwór opowiada o pustce i  samotności. Sądzę jednak, że mimo tego, iż tematyka jest oklepana, Twoja poezja daje do myślenia. Naprawdę, przez chwilę siedziałam zamyślona i zastanawiałam się nad sensem tych słów. Przekazujesz nam, że ludzie coraz częściej popadają w rutynę. Przestają spotykać się z ludźmi, zamykają  w czterech ścianach. Drugi wiersz pt. "Po prostu walcz" mówi nam, abyśmy nigdy się nie poddawali i z wysoko podniesioną głową szli przed siebie. Święta racja. Wierszyk jest krótki, ale myślę, że ujęłaś w nim wszystko, co chciałaś. Kolejny utwór to wiersz rymowany. Opowiada o wszystkim i o niczym. Nosi wdzięczny tytuł "Napisałam wiersz". Ujmujesz w nim drobne czynności i przedstawiasz najzwyklejsze przedmioty. W notce piątej znajduję wiersz, który stał się moim ulubionym. Jest niezwykły, opowiada o miłości i jak sama mówisz, odnosi się do Twojego życia prywatnego. Z delikatnością i w dużym skrócie opisałaś relacje, opisującą uczucie łączącą dwójkę ludzi. Przytoczę jedną ze strof, gdyż jestem nią zauroczona:

Oni  są daleko
Lecz blisko w sercu
Bo ona płacze
A on jest silny
Bo ona tęskni
A on ją kocha

      Wiersz w swojej prostocie jest naprawdę cudowny i myślę, że takie twory są najpiękniejsze. Nie wymyślne, kwieciste, ociekające słodkością. Tylko te ujęte prostymi słowami.

   To koniec jeśli chodzi o wiersze na Twoim blogu. Do każdego z nich dodajesz krótką notatkę, opowiadającą o ostatnich wydarzeniach ze swojego życia. Co do słownictwa, nie mogę się przyczepić. Widać, że nie masz problemów z wypowiadaniem się. Nie robisz powtórzeń i widzę, że piszesz z uwagą, gdyż nie popełniasz błędów, o czym powiem niżej.

     W Twoim stylu najbardziej mi podoba mi się ta prostota. Pierwszy wiersz daje mylne wrażenie, iż piszesz tylko o rozpaczy. Nic bardziej bzdurnego. W tych krótkich tworach znalazłam zwykłe, codzienne życie. Jestem Ci wdzięczna, że mogłam przeczytać coś tak pięknego.

     Ogólne wrażenie jest bardzo dobre, nie mam do czego się przyczepić.

Błędy (9,5/10):

Dzień 1 

 Więc witam cię oficjalnie na moim blogu i mam nadzieję, że będziesz jedną z tych osób, które będą mnie motywowały do prowadzenia tego mojego małego tworu. - nie zaczynamy zdania od 'więc'.

Dzień 5

Jeśli chodzi o wiersz, to jest on kolejnym, którego napisałam bo dłuższym odpoczynku. - "który', 'po'.

    Błędów w wierszach nie znalazłam, jedynie te trzy drobnostki w tekście, które wymieniłam powyżej. Gratulacje.

Ramki (5/5):

Strona główna - wiadomo co.

O blogu - krótka informacja, o czym blog jest.

La Gata - kilka słów o Tobie.

Polecam - blogi, które polecasz.

Spam - "śmietnik".

     Twoje ramki to podstawowy zestaw, który moim zdaniem powinien znajdować się na każdym blogu. Ujął mnie Twój opis Ciebie. Jest to niezwykły, krótki tekst, który opowiada głównie o emocjach. Błędów nie znalazłam żadnych. 

Dodatkowe punkty (1/3):

+1 - za przyjemność, która towarzyszyła mi przy czytaniu. 

Suma: 52,5 [bardzo dobry]

   Mimo, że straciłaś kilka punktów na początku, udało Ci się uzyskać ocenę bardzo dobrą. Nie jestem wcale zaskoczona, gdyż jak mówiłam, treść jest przepiękna. Gratuluję Ci bardzo tak wysokiej noty i myślę, że jeśli poprawisz kilka niedociągnięć, zasłużysz na ocenę celującą. 

Pozdrawiam i życzę powrotu weny, która tak okrutnie Cię opuściła!