niedziela, 3 czerwca 2012

[086] szkolny-klub-zloczyncow

Oceniająca: Chemical Rainbow
Autor: Naczelny Złoczyńca

***
Pierwsze wrażenie:
Moje pierwsze wrażenie.. właśnie. Szkolny klub złoczyńców...? Zżera mnie ciekawość, co takiego kryje się pod tym tytułem.  Już w pierwszej chwili poczułam sympatię do Twojego bloga i, chociaż nie przeczytałam jeszcze ani jednego zdania, jestem prawie pewna, że z chęcią będę tutaj wracać. 
Adres? Łatwy do zapamiętania, ponadto nigdy wcześniej nie spotkałam się w blogosferze z drugim takim,  chociażby podobnym do Twojego. Za to masz naprawdę dużego, soczystego plusa.
Napis na belce nie jest jakiś wyszukany, ale nie zamieniłabym go na żaden inny. Powód? Cytaty raczej nie pasują do szkolnych urwisów. 
Twój blog ma w sobie "to coś", co pozwala mi z czystym sumieniem postawić Ci maksymalną liczbę punktów. To, jak na mnie, dosyć dziwne, bo lubię się czepiać.
(10/10)

Wygląd:
Wygląd jest ważnym dopełnieniem całości i Ty dobrze o tym wiesz. Postawiłaś na nagłówek w bardziej stonowanych barwach, niebieskie akcenty i brzoskwiniowe tło. Co do ostatniego... skąd wiedziałaś, że uwielbiam ten kolor?
Dobrze, teraz pochylmy się nieco nad nagłówkiem. Znudzeni uczniowie w szaroburej sali, kilka osób nieco odstających od innych strojem czy kolorem włosów - początkowo przypuszczałam, że to właśnie tytułowi Złoczyńcy, jednak później okazało się, że było to mylne założenie.
"I found only one way in and no way out", co w przekładzie na polski oznacza: "Znalazłem tylko jedno rozwiązanie i żadnego wyjścia". Jak na razie nic mi to nie mówi, ale pewnie z czasem pojmę sens tych słów. 
Przejdźmy do czcionek. Tytuły postów to ładny, czytelny Courier. Uważam, że czcionka z boku, a więc tytuły ramek: 'Subskrypcja' (swoją drogą, zjadłaś w tym wyrazie literkę "p") i 'Kroniki' mogłaby być nieco większa.
Tak sobie pomyślałam, że skoro Klub Złoczyńców jest w pewien sposób powiązany ze szkołą, ciekawym rozwiązaniem byłaby "kartka wyrwana z zeszytu" jako tło pod postami. Nie mógłby to być jednak zbyt widoczny wzór, bo przeszkadzałby w czytaniu. Ot, ledwie widoczne kratki i margines, który oddziela post od ramek obok.
(14/15)   

Treść:
I nareszcie moja ulubiona część. Złoczyńco, do tablicy! Teraz zobaczymy, jak sobie radzisz z pisaniem. 
Najpierw czepię się tytułów postów. Otóż.. są świetne. Niebanalne, czytelnik nigdy nie wie, czego może się po Tobie spodziewać, więc zaciekawiony zagląda, a tam...
Wspaniałe! Świetne! Genialne! Majstersztyk!
I nie, nie przesadzam. Styl pisania, lekko ironiczny i z poczuciem humoru, inteligentne wypowiedzi i bogate słownictwo - nic, tylko czytać i podziwiać. Umiejętnie dobierasz słowa w taki sposób, że nawet w momencie, kiedy mamut usiłuje zabić Mortimera uśmiech nie schodzi mi z twarzy, a kiedy tego chcesz, nawet nie zastanawiam się nad tym, skąd, do cholery, wziął się ten mamut w piwnicy nastolatka?! 
Twoje opowiadanie jest dosyć specyficzne, wyjątkowe, oryginalne - nigdy wcześniej się z czymś takim nie spotkałam i, zapewne, drugi raz już nie spotkam. 
Manipulujesz czytelnikiem do woli, wciągając go w nieszablonowy świat przedstawiony. 
Postać Mortimera to wcielenie geniuszu, szalony naukowiec i wynalazca, który z powodzeniem mógłby wygryźć z branży niejednego zasłużonego badacza. Piekielnie inteligentny, chorobliwie ambitny i, zdaje się, chce sobie podporządkować cały świat. Ciekawie przedstawiona postać, jednak siedemnastolatek nieco mnie przeraża - może właśnie ze względu na swoje ambicje.
Już od pierwszych zdań utrwalasz mnie w przekonaniu, że Lind to absolutne przeciwieństwo Morta - jego ilość szarych komórek pozostawia wiele do życzenia. Lubię kontrastowe zestawienia, bohaterowie nie są do siebie podobni pod względem charakteru, więc zdecydowanie łatwiej ich zapamiętać. Niestety, w pierwszym rozdziale nie zdradziłaś zbyt wiele na temat wyglądu obu chłopców.
Kolejni bohaterowie - Lavi i... Pech. Ujawniasz istnienie Wielkiej Kosmicznej siły, która bywa naprawdę złośliwa. I tutaj właśnie pojawia się Klub. Wiemy już, że chłopcy chcą przejąć kontrolę nad światem, ale co planują zrobić, żeby tego dokonać? Szczerze powiedziawszy, nic nie przychodzi mi do głowy, a więc nie pozostaje mi nic innego, tylko czekać na rozwój wydarzeń. Pod koniec drugiego rozdziału sugerujesz, jakoby Lind Stravinsky nie istniał tak naprawdę, był jedynie iluzją. Niesłychane...
Odnoszę wrażenie, że w wykreowanym przez Ciebie świecie nawet młodociany recydywista jest człowiekiem inteligentniejszym od 3/4 mieszkańców mojej niewielkiej miejscowości. Chciałabym, żeby takich ludzi było więcej. Nie kryminalistów, inteligentnych rzecz jasna.
Z każdym rozdziałem pojawia się u Ciebie coraz więcej fantastycznych postaci - w jednej ze scen podziwiać możemy gnomy, rusałki w glanach (wyborne) i złośliwego satyra.
Chociaż członkowie Klubu ponoć są źli, bezwzględni i zdolni do wszystkiego, żeby tylko wprowadzić swój plan w życie, dla mnie i tak zawsze główni bohaterowie są dobrzy, nie mogę się pozbyć tego przeświadczenia. A powinnam, bo Twoje opowiadanie jest inne - wszelkie kanony, czy to tworzenia postaci, czy to charakterów, czy samego otoczenia, wszystko, ale to wszystko, jest u Ciebie do góry nogami. Nietrudno jest znaleźć w blogosferze opowiadania o superbohaterach walczących ze złem, a opowiadania z perspektywy geniusza zła  można zliczyć na palcach. Ty jesteś jedną z tych nielicznych autorek, które postanawiają pokazać przejmowanie kontroli nad światem "od kuchni". Interesujący pomysł
Pomimo braków w opisach postaci, stawiam maksymalną liczbę punktów. Dlaczego? Bo w pełni na nie zasłużyłaś za oryginalną fabułę, ciekawie wykreowane postaci i styl.
(30/30)

Błędy:
"zdaje się, że podobnie myśleli mieszkańcy ów miasta" - owego
"Istota, nie wiedząc, co czynić, postanowiła wziąć przykład z tubylców. [...] Niestety, istota nie wzięła pod uwagę" - zbędne powtórzenie
"im więcej chaotycznego hałasu, tym więcej" - przypuszczam, że chodziło Ci o "lepiej"
Niewiele tego, wszystkie błędy znalazłam w ostatnim opublikowanym rozdziale.
(9/10)

Ramki:
Znajdziemy tutaj wszystko, co być powinno.
Bardzo spodobał mi się pomysł z listem. 'List do Ciebie' to ramka, z której możemy wiele się dowiedzieć, nie tylko o samym opowiadaniu, również o pobudkach, które natchnęły Cię do napisania go.
Ramka 'Naczelny Złoczyńca' pozwala nam lepiej Cię poznać. Wyszczególnienie cech neutralnych, zalet i wad - ciekawy pomysł. Często powtarzasz, że Twój poziom inteligencji jest krytycznie niski - a ja się nie zgodzę!
'Rozdziały'. Dobrze, że stworzyłaś listę wpisów, bo ciągłe klikanie 'starszy/nowszy post' bywa męczące.
W 'Linkach' cenię sobie nienaganny porządek - wszystko poukładanie tematycznie, przejrzyste.
(10/10)

Dodatkowe punkty:
Nie byłabym sobą, gdybym nie przyznała Ci dodatkowych plusów, na które ewidentnie zasługujesz:
"+": za nietypowy, nieuporządkowany i ogarnięty totalnym chaosem świat. Tutaj WSZYSTKO jest możliwe.
"+": za rusałki w glanach (bo utkwiły mi w pamięci, w dodatku kocham te buty)
(2/3)

Podsumowując, zdobywasz 75 punktów, co daje Ci ocenę bardzo dobrą. Jeden punkt dzielił Cię od szóstki. Możesz być z siebie dumna, pozdrawiam!


4 komentarze:

  1. Hej!
    Na początek nadziwuję się trochę - nie minęły dwa dni, odkąd się do Was zgłosiłam, a ocena już gotowa! Mogę tylko pogratulować tępa i oceniających pełnych zapału. :D
    Pomysł z kartką ze szkolnego zeszytu - owszem, ciekawy, ale potrzeba by do niego dużo większych umiejętności graficznych. Aż drżę na samą myśl o kolejnych godzinach spędzonych w GIMPie, wypełnionych egzystencjonalnymi przemyśleniami na temat mojej niesprawności manualnej... Może w wakacje, gdy będę dysponować nieograniczonym czasem postaram się coś z tym zrobić. c:
    Wszystkie błędy poprawione. Aż się złapałam za głowę: jakimś cudem musiałam być pijana, pisząc rozdział czwarty, a sprawdzałam go chyba na kacu. Cóż począć, kijem poganiał mnie niejaki M. Ci faceci, zawsze niecierpliwi. :D
    Dzięki wielkie za poświęcony mi czas!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No tak, a więc nie ja jedna mam problemy z grafiką. To nie jest jakaś konieczna zmiana, tak tylko na nią wpadłam. I bez tego blog wygląda bardzo ładnie :)
      Poganianie kijem nie wpływa dobrze na koncentrację, zanotuję :D Czytałam już trochę blogów i liczba Twoich błędów jest rekordowo niska.
      Ależ nie masz za co dziękować, czas spędzony na blogach takich, jak Twój, to dobrze spożytkowany czas :)

      Usuń
    2. Dokładnie zgłosiłaś się nie cała dobę wczoraj. Widać, Chemical Rainbow stara się pracuję. Oby tak dalej :)

      Usuń
  2. Tylko, proszę, nie przyzwyczajajcie się zbytnio, bo nie zawsze będę mogła tak szybko uporać się z blogiem. Po prostu dzisiaj miałam trochę więcej czasu i postanowiłam zająć się swoją kolejką ;)

    OdpowiedzUsuń

Obserwatorzy